អត្ថបទទី២ របស់លោក ចៅ ស៊ិញ មានចំណងជើងថា «ឥទ្ធិពលនៃកម្រិតដុះរបស់ពូជស្រូវផ្សេងៗទៅលើលក្ខណៈភាពអន្ធិលរបស់ម្សៅ និងវាយនភាពរបស់បាយអង្ករសម្រូប (Effect of germination level on properties of flour paste and cooked brown rice texture of diverse varieties)» ត្រូវបានទទួលយកទៅបោះពុម្ពផ្សាយដោយទស្សនាវដ្ដី Journal of Cereal Science ។ យើងសូមជូនសេចក្ដីសង្ខេប និងសេចក្ដីសន្និដ្ឋាន ជាភាសាខ្មែរដូចខាងក្រោម ។
សេចក្ដីសង្ខេប ៖ អង្ករសម្រូបសម្បូរសារធាតុសរសៃ សារធាតុរ៉ែ និងសមាសធាតុជីវសកម្ម ប៉ុន្តែវាមិនត្រូវបានគេទទួលទានជាទូទៅទេ ដោយសារវាមានវាយនភាពរឹង និងពិបាកទំពារ ហើយចំណាយពេលយូរក្នុងការដាំបាយ ។ គេអាចធ្វើការកែលំអគុណវិបត្តិទាំងនេះបានដោយការបណ្ដុះគ្រាប់ស្រូវ និងការជ្រើសរើសពូជដែលសមស្រប ។ ឥទ្ធិពលនៃកម្រិតដុះ និងភាពល្អៀងគ្នានៃប្រភេទពូជផ្សេងៗ ទៅលើចរិកលក្ខណៈរបស់ម្សៅ និងវាយនភាពរបស់បាយ ត្រូវបានធ្វើការវាយតម្លៃចំពោះស្រូវចំនួន ៨ពូជ ដែលក្នុងនោះ ៦ ពូជ ជាស្រូវខ្សាយ និង ២ពូជ ជាស្រូវដំណើប និងមានបរិមាណអាមីឡូសក្នុងចន្លោះពី ៤ ទៅ ២៥% ត្រូវបានដាំដុះក្នុងលក្ខខណ្ឌស្រូវចម្ការ និងមានរបបស្រោចទឹកចំនួន ២បច្ច័យ ។ អង្ករបណ្ដុះបានមកពីការបណ្ដុះតាមវិធីចំនួន ២ គឺបណ្ដុះស្រូវសើមរយៈពេល ៣០ម៉ោង និងបណ្ដុះស្រូវសើមរហូតដល់គ្រាប់ដុះបានចំនួន ៧០% ។ ក្នុងពូជស្រូវតែមួយ ភាគរយដំណុះគ្រាប់មានទំនាក់ទំនងវិជ្ជមានជាមួយភាពអន្ធិល (Final, peak and setback viscosities) ហើយពូជដែលដុះលឿនហាក់មានភាពអន្ធិលទាបជាងពូជដែលដុះយឺត ។ ភាពស្អិតរបស់បាយ និងលំដាប់លេខរៀង ខុសគ្នារវាងពូជស្រូវរក្សានៅដដែលបន្ទាប់ពីស្រូវដុះ ប៉ុន្តែបាយអង្ករបណ្ដុះទន់ជាងបាយអង្ករសម្រូប ២៤ ញូតុន ហើយវាយនភាពរបស់ពូជស្រូវខ្សាយមួយចំនួនបន្ទាប់ពីដុះ ទទួលបានសភាពទន់ដូចគ្នានឹងអង្ករស្រូវដំណើបដែរ ។ ការដាំបាយអង្ករបណ្ដុះគឺឆាប់ឆ្អិនជាងអង្ករសម្រូបចំនួន ៥នាទី ទោះបីជាវាមានសីតុណ្ហភាពអន្ធិល (Pasting temperature) ខ្ពស់ជាងអង្ករសម្រូបបន្តិចក៏ដោយ ។ របបស្រោចស្រពនៅពេលស្រូវកំពុងលូតលាស់មានឥទ្ធិពលតិចតួចទៅលើចរិកលក្ខណៈនៃភាពអន្ធិលរបស់ម្សៅ និងវាយនភាពរបស់បាយ ចំពោះគ្រប់ពូជស្រូវទាំងអស់ដែលបានសិក្សា ។ លទ្ធផលចេញពីការសិក្សានេះបង្ហាញថា ការបណ្ដុះគ្រាប់នៃពូជស្រូវប្រភេទខ្លះបានកាត់បន្ថយយ៉ាងខ្លាំងនូវភាពអន្ធិលចុងក្រោយ (Final viscosity) របស់ម្សៅ និងភាពរឹងរបស់បាយ ហើយការសិក្សានានានៅពេលអនាគតអាចស្វែងយល់បន្ថែមទៀតឲ្យកាន់តែច្បាស់អំពីអត្ថប្រយោជន៍បានមកពីភាពខុសគ្នានៃប្រភេទពូជស្រូវផ្សេងៗ ។
សេចក្ដីសន្និដ្ឋាន ៖ មានភាពខុសគ្នាផ្នែកសេណេទិកក្នុងសារធាតុផ្សំ (អាមីឡូស ប្រូតេអ៊ីន) ចរិកលក្ខណៈភាពអន្ធិលរបស់ម្សៅ និងវាយនភាពរបស់គ្រាប់បាយ ក្នុងអង្ករសម្រូប និងអង្ករបណ្ដុះ ។ សារធាតុអាមីឡូស និងចរិកលក្ខណៈភាពអន្ធិល (Final viscosity, setback) គឺជាកត្តាចម្បងក្នុងការកំណត់ពីភាពខុសគ្នារវាងពូជស្រូវផ្សេងៗចំពោះវាយនភាពរបស់បាយ និងសម្រាប់ជ្រើសរើសពូជសមស្របដើម្បីយកមកបណ្ដុះធ្វើជាអង្ករបណ្ដុះ ។ ឥទ្ធិពលខ្លាំងនៃកំណើនភាពរឹងបន្ទាប់ពីទុកឲ្យត្រជាក់ទៅលើភាពខុសគ្នារបស់ពូជនីមួយៗចំពោះភាពអន្ធិលចុងក្រោយរបស់ម្សៅ និងវាយនភាពរបស់បាយ ត្រូវបានបង្ហាញឲ្យឃើញតាមរយៈការសិក្សានេះ ។ ទោះបីជាលក្ខណៈសម្បត្តិភាគច្រើនរបស់ពូជនីមួយៗជាអង្ករសម្រូបស្ថិតនៅដដែលបន្ទាប់ពីដុះក៏ដោយ ក៏មានអន្តរកម្មរវាងពូជស្រូវ និងប្រភេទអង្ករនៅក្នុងលក្ខណៈសម្បត្តិមួយចំនួនដែលបានធ្វើការសិក្សា ។ ស្រូវពូជ Tachiminori ផលិតបានជាអង្ករបាយទន់បន្ទាប់ពីដំណុះ ។ បរិមាណសារធាតុអាមីឡូសមិនមានការប្រែប្រួលខ្លាំងទេបន្ទាប់ពីដុះ ប៉ុន្តែភាពខុសគ្នានៃពូជស្រូវនៅក្នុងលក្ខណៈអន្ធិល Final and setback viscosities ធ្លាក់ចុះនៅពេលអត្រាដំណុះកើនឡើង ។ ពូជស្រូវនីមួយៗមានល្បឿនដុះខុសគ្នា ដូច្នេះដើម្បីធ្វើការប្រៀបធៀបគ្នារវាងពូជស្រូវផ្សេងៗ គេគួរបណ្ដុះស្រូវឲ្យដុះដល់ភាគរយស្មើគ្នា ទើបសមស្របជាងការបណ្ដុះពូជស្រូវទាំងអស់ក្នុងរយៈពេលកំណត់ណាមួយ ។ ការសិក្សានៅពេលអនាគតអាចស្វែងយល់បន្ថែមទៀតពីអត្ថប្រយោជន៍បានពីភាពខុសគ្នារវាងពូជស្រូវនីមួយៗ ។
សូមចុចទីនេះដើម្បីមើលអត្ថបទភាសាអង់គ្លេសដែលទទួលយកទៅបោះពុម្ពផ្សាយ
សមាគមនិសិ្សតខ្មែរប្រចាំរដ្ឋឃ្វីនស្លែន 